„OCHRONIĆ WYCHOWUJĄC”

 

KONCEPCJA PRACY NIEPUBLICZNEGO PRZEDSZKOLA

SS NMP NP P.W. ŚW. JÓZEFA

W TYLICZU UL. RYNEK 14 A

W latach 2015-2018

„Ochrona bierze swoją nazwę od chronienia, zachowywania i szanowania świętych obyczajów rodzinnych i jest dla owej najmniejszej braci Chrystusowej jakoby pospólnym domkiem macierzyńskim”. 

(E. Bojanowski)

SPIS TREŚCI:

Podstawy prawne i źródła opracowania koncepcji

Informacja o przedszkolu (koncepcja pedagogiki wg bł. Edmunda bojanowskiego)

Personel i baza przedszkola

Wizja przedszkola

Misja przedszkola

Wartości chrześcijańskie będące fundamentem pracy wychowawczej

Specyfika wychowania w ochronce

Procedury osiągania celów

Metody stosowane w przedszkolu

Formy pracy:

9. Stosowane zasady wychowania

10. Obowiązujące normy zachowań w przedszkolu

11. Stosowane systemy motywacji

12. Sposoby badania osiągnięć edukacyjnych dzieci

13. Sposoby monitorowania osiągnięć nauczycieli

14. Sposoby informowania rodziców o postępach edukacyjnych i rozwojowych dzieci

15. Model absolwenta

16. Obszary wychowawczo-dydaktyczne potrzebne do integralnej pracy z dzieckiem zgodnie ze wskazaniami bł. Edmunda Bojanowskiego

17. Model wychowawcy

18. Zasady współpracy z rodziną i podejmowane zadania

19. Sposoby współpracy z środowiskiem lokalnym

20. Patronat dni tygodnia w ochronce

21. Obrzędowość i uroczystości ochronki

22. Dobór programów

24. Promocja placówki

25. Kierunki działań (priorytety na lata 2015/2016 do 2017/2018)

26. Zakończenie

 

1. PODSTAWY PRAWNE I ŹRÓDŁA OPRACOWANIA KONCEPCJI

Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015, poz. 357).

Karta Nauczyciela z dn. 26 stycznia 1982 r. ( Dz. U. z 2006 r nr 97, poz. 674 z późn. zm.).

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2015 r. w sprawie nadzoru pedagogicznego (Dz. U. z 2015 r. poz. 1270),

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 6 sierpnia 2015 r. w sprawie wymagań wobec szkół i placówek (Dz. U. z 2015 r. poz. 1214).

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 maja 2014 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U. z 2014 r. poz. 803).

Statut Niepublicznego Przedszkola SS NMP NP p.w. św. Józefa w Tyliczu.

Charyzmat Sióstr Służebniczek Starowiejskich zgodnie z Konstytucjami Zgromadzenia Sióstr Służebniczek.

Pierwsza Reguła Zgromadzenia Służebniczek.

2. INFORMACJA O PRZEDSZKOLU

Nasze przedszkole – Niepubliczne Przedszkole Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP NP. p.w. św. Józefa w Tyliczu, ul. Rynek 14 A funkcjonuje w budynku będącym własnością Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMPNP dostosowanym do potrzeb dziecka. Przedszkole potocznie zwane jest ochronką. Organem prowadzącym jest Zgromadzenie Sióstr Służebniczek NMP NP z siedzibą w Tarnowie, ul. Mościckiego 18. Nadzór Pedagogiczny sprawuje Małopolski Kurator Oswiaty w Krakowie.

Przedszkole nasze jest przedszkolem katolickim nastawionym na wychowanie w duchu wartości i zasad przekazywanych przez Kościół katolicki. Podstawą realizowanego procesu wychowawczo-dydaktycznego jest odniesienie się do treści pedagogiki personalistycznej, koncepcji integralnego wychowania Stefana Kunowskiego i koncepcji pedagogicznej bł. Edmunda Bojanowskiego oraz charyzmatu Sióstr Służebniczek, którym jest służba dzieciom, ubogim i chorym, wiedza i praktyka pedagogiczna wynikająca z tradycji i współczesnej działalności oświatowej, jak też opiekuńczo-wychowawczej Zgromadzenia.

Koncepcja pedagogiczna bł. Edmunda Bojanowskiego oparta jest na wartościach chrześcijańskich uwzględniając indywidualne potrzeby i możliwości rozwojowe małego dziecka. Uważał on, że najważniejszym celem wychowania jest, „ aby człowiek stał się obrazem i podobieństwem Boga na ziemi”, dlatego też w tym kierunku zmierzały jego metody  wychowawcze i cały program. Aby człowiek mógł ten cel osiągnąć najpierw musi być umiejętnie, stopniowo przygotowany poprzez rozwój wrodzonych zadatków i wprowadzony w świat wartości poprzez wychowanie, by z czasem sam przyjął odpowiedzialność za swój rozwój.

Dla Bojanowskiego wychowanie, to proces kształtowania osobowości wychowanków poprzez wprowadzenie ich w świat wartości religijnych, moralnych, społecznych i kulturalnych. Działalność pedagogiczną oparł na oddziaływaniu środowiska społecznego, jego historii, tradycji, kultury, jak i na wrodzonych zadatkach osoby. Przyczyny sprawcze i wzorce wychowania odkrywa w religii, naturze i historii. Wszystko zaś łączy z rytmem przyrody. W takim, bowiem kontekście widzi człowieka, cel, sens i wartość jego życia, jego kondycję fizyczną i duchową, środowisko jego życia i działania.

W swojej koncepcji pedagogicznej wskazywał, że najważniejsze jest dziecko, które opisuje fizycznie, umysłowo i obyczajowo. W jego ujęciu dziecko - to osoba posiadająca swą wielką godność, którą należy otoczyć szacunkiem i ze względu, na którą należy podejmować działania. Ma ono prawo do otrzymania należnego wychowania w procesie, w wyniku którego staje się w pełni człowiekiem, czyli obrazem i podobieństwem Boga na ziemi.

Bojanowski zwraca też uwagę na prawdę o tym, że we wczesnych latach życia człowiek jest narażony na zagrożenia. Stąd potrzebuje ze strony dorosłych nie tylko pomocy w pełnym rozwoju, ale także ochrony przed niebezpieczeństwami. Przynaglony światłem  nadprzyrodzonej wiary, wypracował własną metodę wychowawczą, którą polecił stosować w prowadzonych przez siostry ochronkach.

3. PERSONEL I BAZA PRZEDSZKOLA

PERSONEL PRZEDSZKOLA:

Przedszkole posiada wykwalifikowaną, kompetentną, zaangażowaną i odpowiedzialną kadrę pedagogiczną, która dba o swój rozwój zawodowy poprzez udział w różnych formach doskonalenia, studiowanie literatury pedagogicznej, poszukiwanie ciągle nowych rozwiązań edukacyjnych i wychowawczo – opiekuńczych.

Kadra Pedagogiczna jest wspierana przez personel obsługi.

W przedszkolu jest przeprowadzana przez psychologa i logopedę, diagnoza gotowości szkolnej oraz diagnoza dla dzieci z zaburzeniami mowy.

BAZA

Przedszkole nasze mieści się na parterze budynku będącego własnością Zgromadzenia Sióstr Służebniczek, dostosowanym do potrzeb przedszkola;

W skład pomieszczeń przedszkola wchodzą 2 sale zajęć z łazienkami, szatnia, jadalnia, kuchnia z odpowiednim zapleczem, sekretariat, pokój nauczycielski, toalety;

Rozkład i urządzenie poszczególnych pomieszczeń pozwala na dobre zorganizowanie pracy dydaktyczno - wychowawczo – opiekuńczej;

Podczas urządzania i meblowania sal wykorzystywane są zasady ergonomii;

Sale wyposażone są w różnorodne pomoce dydaktyczne, kąciki zabaw oraz zabawki umożliwiające wszechstronny rozwój i integrację dzieci;

Wszystkie środki dydaktyczne, materiały, przybory i narzędzia do zajęć i zabaw umieszczone są w określonych, łatwo dostępnych miejscach;

Przedszkole do pełniejszej formacji religijnej dzieci korzysta z kaplicy domu zakonnego, dostępnej również dla rodziców.

4. WIZJA PRZEDSZKOLA – OCHRONKI

Ochrona, czyli urzeczywistnianie wartości, w tym głównie budowanie chrześcijańskiego

systemu wartości poprzez przekazywanie ich w procesie integralnego wychowania dziecka, zachowywaniu tradycji i wsparciu rodziny dla moralnego odradzania i zachowania tożsamości narodu.

5. MISJA PRZEDSZKOLA – OCHRONKI

Integralne wychowanie dzieci w wieku przedszkolnym w odniesieniu do chrześcijańskiej hierarchii wartości z uwzględnieniem możliwości i potrzeb miejsca i czasu.

Nauczanie oraz kształcenie umiejętności istotnych dla wychowania osobowości ukierunkowanych na wartości najwyższe – prawda, dobro, piękno, zatroskanych o dobro wspólne i gotowych podjąć wysiłek odpowiedzialności za siebie i innych bazując na konkretnych ideałach i wzorach osobowych czerpanych z Biblii, historii, tradycji i współczesności.

Współpraca z rodziną w procesie wychowania dziecka oraz wsparcie rodziców w pełnieniu ich funkcji opiekuńczych i wychowawczych.

Propagowanie wartości społecznych, moralnych, religijnych, narodowych, rodzinnych i kulturowych w środowisku i wdrażanie do ich urzeczywistniania oraz angażowanie rodziców w życie ochronki, w funkcjonowanie różne formy zaangażowania rodzin w uroczystości religijne, patriotyczne i okolicznościowe, w spotkania integracyjne, rekreacyjne i formacyjne

Współpraca ochronki z innymi instytucjami i organizacjami.

6. WARTOŚCI CHRZEŚCIJAŃSKIE BĘDĄCE FUNDAMENTEM PRACY WYCHOWAWCZEJ PRZEDSZKOLA

BÓG:
-  Wychowanie do wiary i ufności.
-  Wychowanie do poszanowania symboli i praktyk religijnych.
-  Wychowanie w duchu jedności chrześcijańskiej.

CZŁOWIEK:
-  Wychowanie do akceptacji każdego człowieka i poszanowania jego godności.
-  Wychowanie do odpowiedzialności za siebie i innych.

- Wychowanie do wrażliwości i kształtowanie szlachetnego charakteru.

RODZINA:
-  Wychowanie do miłości i wdzięczności. 
-  Wychowanie do radości i bezinteresownej służby.
-  Wychowanie do odpowiedzialnego podejmowania ról.

OJCZYZNA:

- Wychowanie do umiłowania ojczyzny i do postawy patriotycznej.

- Wychowanie do poszanowania przyrody.

- Wychowanie do zgodnego współistnienia w społeczeństwie.

7. SPECYFIKA WYCHOWANIA W OCHRONKACH

„Dzieci, jako najdroższy skarb Pana Jezusa niech z miłością pielęgnują dokładając wszelkich starań, aby w młodziutkie umysły wkorzenić gruntowne poznanie Chrystusa i miłość Boga” (bł. Edmund Bojanowski)

Specyfika ta wyraża się w:

Bazując na bogatej koncepcji pedagogicznej Bojanowskiego cały proces wychowania w ochronce określamy, jako ochronę. Ochrona, jak mówił Bojanowski, to tyle, co: „ochranianie, szanowanie, oszczędzanie, całość, nienaruszalność, schronienie, zachowanie”.

Za główny cel naszej pracy stawiamy budowanie chrześcijańskiego systemu wartości przekazywanych w procesie integralnego wpływu wychowawczego (wychowanie religijne, moralne, patriotyczne łącznie z wychowaniem fizycznym, umysłowym i społecznym) z zachowaniem tradycji narodowych, ludowych i ścisłą współpracą z rodziną wychowanków.

W całokształcie naszej pracy gdyż na pierwszym miejscu stawiamy dzieckoi jego dobro, uwzględniając potrzeby i możliwości rozwojowe. Szanując jego prostotę, zgodnie z zasadą: im mniejsze dziecko tym więcej zabaw, stopniowo wprowadzamy zajęcia praktyczne i dydaktyczne. Tak, więc w tym okresie dominuje spontaniczna zabawa, w czasie, której dziecko przyswaja sobie najwięcej umiejętności i wiadomości. Zabawa, jako podstawowa działalność dziecka jest wykorzystywana również podczas zajęć, jako jego aktywne i twórcze uczestnictwo w przyswajaniu poznawanych treści.

Działaniach, które podejmują Siostry w poczuciu pełnienia misji służby wartościom, zmierzając do ochrony i urzeczywistniania wartości oraz godności osoby wychowanka poprzez odkrywanie i rozwijanie jego darów nadprzyrodzonych i naturalnych w odniesieniu do rzeczywistości, w jakiej żyje i do jakiej zmierza.

Pracy wychowawczo – dydaktycznej i opiekuńczej nastawionej na udział w szeroko pojętych działaniach integracyjnych dotyczących zróżnicowania, co do stanu zdrowia, sprawności, statusu społecznego, materialnego oraz różnic pokoleniowych.

Na uwagę zasługuje planowanie planu pracy zgodnie z kalendarzem liturgiczny oraz przeżywaniem poszczególnych dni tygodnia pod hasłem konkretnego Patrona dnia.

W specyfice klimatu wychowawczego i wynikające z niego konsekwencje dla osób pracujących i całych środowisk związanych z ochronkami.

W zakresie tych oddziaływań w ochronkach, który przekracza wymiar jedynie widzialny, rozszerzając się na wymiar łaski i transcendencji, w tym także na ideały i wartości związane z życiem codziennym, a dotykające tajemnicy świętych obcowania i nadprzyrodzoności.

8. PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW

METODY STOSOWANE W OCHRONCE

Wśród metod stosowanych w przedszkolu przeważają metody czynne, oparte na działalności dziecka, którym towarzyszą metody percepcyjne i słowne. W procesie wychowawczo- dydaktycznym systematycznie stosowane są metody wychowania i nauczania jako komplementarny układ realizowanych świadomie czynności nauczycieli i dzieci, w którym dokonuje się przekaz wiedzy i działań wychowawczych w celu integralnego rozwoju osobowości wychowanków.

Metody i środki wychowania są ściśle dostosowane do indywidualnych możliwości dzieci i ich wieku, tak, by proces wychowania w sposób harmonijny obejmował wszystkie sfery rozwoju.

Metody i środki wychowania są ściśle dostosowane do indywidualnych możliwości dzieci i ich wieku, tak, by proces wychowania w sposób harmonijny obejmował wszystkie sfery rozwoju. Zdaniem bł. Edmunda Bojanowskiego: „Zadaniem wczesnego wychowania nie jest żadna nauka szkolna, lecz nauka życia, a dzieci mają być od małości zaprawiane do życia ludzkiego”.

Metody wspierająceproces wychowawczo-dydaktyczny odwołują się do nowoczesnych koncepcji pedagogicznych i nowatorskich, sprawdzonych metod pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym.

FORMY PRACY:

Rozróżniamy następujące formy pracy z dzieckiem:

Z uwagi na dziedzinę życia społecznego, w którym uczestniczy wychowanek

Zabawa, sztuka, edukacja, praca.

Z uwagi na relacje, w jakie wchodzi wychowanek z innymi osobami

praca z całą grupą, praca w zespole, praca indywidualna.

UZNAJEMY, ŻE ZABAWA JEST:

Główną formą działalności człowieka, typową dla wieku dziecięcego. Jako istotny, główny i niezastąpiony rodzaj aktywności dziecka, a zarazem środek jego ekspresji, jest naturalną drogą zaspokajania jego zainteresowań oraz potrzeb: ruchowych, poznawczych, emocjonalnych i społecznych. Stosujemy:

Zabawy konstrukcyjne- zaspakajają potrzebę twórczej aktywności dzieci, wzbogacają ich wiedzę o materiałach i konstrukcjach, uczą zmieniać rzeczywistość.

Zabawy twórcze zwane naśladowczo- czynnościowymi, czy tematycznymi. Za ich pośrednictwem dzieci wyrażają w sposób twórczy siebie i otaczającą ich rzeczywistość.

Zabawy dydaktyczne są przygotowane przez nauczyciela. Służą przede wszystkim uczeniu się dzieci, a głównie rozwojowi ich spostrzegawczości, uwagi, pamięci, myślenia, wzbogaceniu wiedzy i kształtowaniu mowy.

Zabawy ruchowe, wywierają szczególnie silny wpływ na rozwój fizyczny dziecka zarazem na rozwój takich cech charakteru jak: śmiałość, wytrwałość, odwaga, wola podejmowania wysiłku w osiągnięciu celu, wiara we własne możliwości i siły.

9. STOSOWANE ZASADY WYCHOWANIA:

Główną strategią oddziaływań wychowawczych a w naszej pracy z dziećmi jest strategia świadectwa, która polega na wywołaniu u wychowanków mechanizmu identyfikacji z nauczycielem tzw. personalny symbol wartości.Dzięki tej strategii zwłaszcza siostry, nauczycielki i wychowawczynie pomagają dziecku w nabywaniu i urzeczywistnieniu takich samych wartości. Zachodzi to nie tyle przez proces poznania lub przedstawiania wartości, lecz przez ukazywanie życia zgodnego z deklarowanymi wartościami. W Biblii, historii, literaturze i codziennym życiu w umiejętny sposób odnajdujemy zasady i wzory osobowe, tak ważne w wychowaniu.

Zgodnie z koncepcją bł. Edmunda Bojanowskiego w naszej ochronce"Najwyższym celem wychowania jest, aby człowiek stałsię obrazem i podobieństwem Boga na ziemi."W realizacji tego celu stosujemy w ochronce odpowiednie zasady wychowania, do których należą:

Zasada świadomego i celowego organizowania przez wychowawczynię sytuacji wychowawczych oraz wykorzystanie dla celów wychowawczych codziennych wydarzeń i sytuacji życiowych.

Zasada integracji praw i potrzeb związanych z rozwojem dziecka, jego naturą i rozwijanie ich zgodnie z celem wychowania.

Zasada dbałości o harmonijny rozwój, w którym każda sfera jest jednakowo ważna. Działania wychowawcze w sposób integralny są ukierunkowane na wszystkie sfery rozwoju dziecka.

Zasada wykorzystania ważnej roli spuścizny kulturalnej, jako środka wychowawczego. Odwołanie się do polskiej tradycji i kultury wpisuje się w konkretne uwarunkowania i prowadzi do wychowywania we wspólnocie kościelnej, kulturowej, narodowej, dokonując wszczepienia w problematykę czasu, w jakim żyje człowiek.

Zasada budowania wspólnoty osób.

Zasada pielęgnowania tzw. rytuału ochronki (obrzędowość, zwyczaje związane z przeżywaniem pór dnia, dni tygodnia i pór roku), przybliżającego określone ideały i wartości. Zwraca się w niej uwagę na duchowość, na transcendencję, na egzystencję człowieka wypełnioną wartościami; podkreśla się problem odpowiedzialności, poczucia obowiązku i godności osoby ludzkiej.

Zasada integracji wartości kulturalnych z wartościami życia, co powinno zachodzić także na etapie życia wspólnotowego poprzez autentyczne relacje osobowe wychowanków z nauczycielkami.

Zasada współdziałania ochronki z rodziną i środowiskiem w procesie integralnego wychowania dziecka.

10. OBOWIĄZUJĄCE NORMY ZACHOWAŃ W PRZEDSZKOLU

Normy zachowania się podczas posiłków:

Siedzimy w pozycji lekko pochylonej ku stołowi i łyżkę lub widelec spokojnie wkładamy do ust.

Jemy w ciszy, tj. nie mlaskamy, nie rozmawiamy, gdyż rozmowa w czasie jedzenia może być przyczyną zadławienia.

Jemy z niezbyt otwartymi ustami, powoli (szybkie zjadanie i połykanie jedzenia jest niezdrowe i nieeleganckie), każdy kęs dobrze gryziemy i żujemy.

Sztućcami i innym sprzętem posługujemy się bezpiecznie i kulturalnie, według ustalonych wzorów.

Wycieramy usta serwetką i odkładamy ją na brzeg talerza.

Odchodząc od stołu, cicho wstajemy i lekko odsuwamy krzesło, wychodzimy, stawiamy je z powrotem w to samo miejsce i mówimy "dziękuję."

Normy zachowania się w łazience:

Mycie rąk:

Podwijamy rękawy, aby się nie zmoczyły.

Moczymy ręce, aby trochę rozpuściło się mydło, które usuwa brud.

Pocieramy namydlone ręce, by wytworzyć pianę, tak, aby każdy palec był umyty.

Płuczemy ręce wodą, aby całkowicie zmyć mydło.

Otrząsamy ręce z wody nad zlewem, aby nie zamoczyć podłogi.

Nie chlapiemy celowo kolegów oraz wszystkiego wokół.

Wycieramy bardzo dokładnie dłonie, każdy palec oddzielnie.

Osuszamy dokładnie ręce.

Odwijamy rękawy.

Myjemy ręce

Zawsze przed posiłkami i po ich spożyciu.

Zawsze po wyjściu z toalety.

Zawsze po powrocie z podwórka.

Mycie zębów:

Do kubka wlewamy wodę.

Dwu- trzykrotnie płuczemy usta.

Wyciskamy pastę na szczoteczkę.

Myjemy zęby okrężnymi ruchami przypominającymi rysowanie małych kółek.

Płuczemy jamę ustną kilkakrotnie wodą.

Płuczemy dokładnie szczoteczką i kubek.

Wkładamy szczoteczkę do kubka, go góry włosiem.

Kubek ze szczotką ustawiamy w wyznaczonym miejscu.

Higiena potrzeb fizjologicznych:

Korzystamy z toalety wyłącznie pojedynczo.

Zawsze po sobie spłukujemy toaletę.

Normy zachowania się w szatni:

Starannie układamy swoją odzież, buty ustawiamy równo w półce.

Pamiętamy o kolejności zakładania odzieży przed wyjściem na podwórko (spodnie, jeśli są zmienne, buty sweter, szalik, kurtka, czapka, rękawiczki).

Po powrocie z podwórka, przed wejściem do budynku, otrzepujemy buty z piasku, błota, śniegu, a następnie wycieramy buty o wycieraczkę.

Przy rozbieraniu się pamiętamy o kolejności zdejmowania odzieży (odwrotnie niż przy ubieraniu).

Starannie składamy odzież i odkładamy na swoją półkę.

Normy zachowania się w sali zabaw:

Używamy słów: proszę, przepraszam, dziękuję.

Bieganie w sali jest zabronione.

Dzielimy się zabawkami.

Staramy się mówić umiarkowanym głosem.

Sprzątamy po sobie zabawki, po skończonej zabawie odkładamy je na miejsce.

Staramy się nie mówić głośno, gdy:

Inni cicho pracują.

Inni się bawią.

Czytamy i słuchamy.

Inni odpoczywają.

Normy zachowania się w ogrodzie przedszkolnym:

Bezpiecznie korzystamy z urządzeń ogrodowych: huśtawek, zjeżdżalni, zestawu rekreacyjnego, piaskownicy i innego sprzętu.

Nie popychamy się przy wchodzeniu na zjeżdżalnię i nie podchodzimy do huśtawek będących w ruchu.

W ogrodzie poruszamy się bez potrącania innych.

W piaskownicy nie sypiemy innych dzieci piaskiem oraz nie wynosimy piasku poza obręb piaskownicy.

Nie niszczymy zabawek ogrodowych, a po skończonej zabawie zabieramy je do przedszkola.

Nie niszczymy zieleni w ogrodzie i nie rzucamy śmieci na trawnik.

11. SYSTEMY MOTYWACJI STOSOWANE W PRZEDSZKOLU

System motywowania dzieci:

Ukazywanie dziecku jego mocnych stron.

Praca indywidualna z dzieckiem w celu wyrównania braków i dorównania rówieśnikom.

Pokazywanie ze dziecko potrafi więcej niż myśli.

Dostrzeganie i podkreślanie u dziecka nawet najmniejszych osiągnięć.

Dodawanie pewności siebie przez powierzanie dodatkowych zadań adekwatnych do możliwości.

System nagradzania dzieci:

Pochwała w obecności innych dzieci.

Pochwała dla rodziców.

Pozwolenie na dodatkowe skorzystanie z atrakcyjnej zabawki.

Uczestniczenie w przygotowaniu do zajęć.

Okazanie przez nauczyciela akceptacji i pochwały przez przytulenie pogłaskanie po głowie itp.

Nagradzanie drobnym upominkiem. 

System konsekwencji, korygowania niewłaściwych zachowań:

Rozmowa z dzieckiem ukierunkowana na rozwiązanie problemu.

Omówienie z rodzicami niepokojących zachowań dziecka.

Odsunięcie na chwilę dziecka od zabawy.

Pozbawienie możliwości korzystania z atrakcyjnej zabawki.

Omówienie nagannego zachowania z grupą dzieci.

„Krzesełko myślenia.”

12. SPOSOBY BADANIA OSIĄGNIĘĆ DZIECI W PRZEDSZKOLU

Prezentacji dokonań dzieci (występy, wystawy).

Teczek prac, kart pracy i innych dokumentów.

Arkuszy obserwacji rozwoju dziecka.

Albumów, kronik, materiałów reportażowych (zdjęcia, filmy itp.).

Rozmów.

13. SPOSOBY MONITOROWANIA OSIĄGNIĘĆ NAUCZYCIELI

Nauczyciele stosują ewaluację własnej pracy (samoocenę), jak również zostają poddani ocenie przez dyrektora i rodziców. Badania osiągnięć nauczycieli dokonuje się na podstawie:

ankiet, rozmów z nauczycielami, rodzicami, hospitacji; obserwacji prezentowanych przez dzieci umiejętności, wiedzy i postaw, arkuszy oceny pracy nauczyciela i samooceny nauczyciela, innych dokumentów obrazujących pracę nauczyciela.

Wyniki badania osiągnięć dzieci, nauczycieli, jak również ocena, jakości pracy przedszkola omawiane są na spotkaniu zespołu nauczycieli.

14. SPOSOBY INFORMOWANIA RODZICÓW O POSTĘPACH EDUKACYJNYCH I ROZWOJOWYCH DZIECI

Nauczyciele na początku roku szkolnego informują rodziców o wymaganiach edukacyjnych wynikających z realizowanego przez siebie programu nauczania i wychowania.

Nauczyciele zobowiązani są do gromadzenia informacji o dziecku i dokumentowania jego rozwoju w sposób przyjęty w przedszkolu.

Informacje o dziecku zawarte są w arkuszach obserwacyjnych, diagnostycznych, innych dokumentach zbieranych przez nauczycieli.

Rodzice o postępach edukacyjnych swoich dzieci dowiadują się na zebraniach ogólnych, w trakcie indywidualnych rozmów podejmowanych z inicjatywy nauczyciela lub rodzica.

Na życzenie rodzica nauczyciel może napisać opinię o aktualnym stanie rozwoju dziecka.

Informację o stanie rozwoju dziecka rodzice otrzymują dwa razy w roku po przeprowadzeniu diagnozy wstępnej i końcowej.

15. MODEL ABSOLWENTA

Wychowanie dziecka w naszym przedszkolu, zmierza do ukształtowania wychowanka otwartego na dalszy rozwój i zdolnego w przyszłości do:

Akceptacji siebie i swojej życiowej sytuacji, co będzie dla niego inspiracją do odpowiedzialności za własny rozwój (fizyczny, umysłowy i obyczajowy), zmierzający do pełni człowieczeństwa oraz do twórczego przekształcania rzeczywistości, w jakiej żyje.

W kształtowaniu swych życiowych postaw jest otwarty na odnoszenie się do wzorców osobowych: biblijnych, świętych, postaci historycznych, osób znaczących.

Podejmowania i kształtowania odpowiedzialnych relacji osobowych z ludźmi i z Bogiem w postawie świadomej i ufnej zależności od Boga, wolności, odpowiedzialności i wrażliwości na potrzeby i problemy drugiego człowieka oraz ofiarnej służby wobec młodszych, słabszych, chorych, starszych i ubogich.

Wdzięczności wobec Boga i ludzi, pielęgnowania i rozwijania dobra w sobie, z wiarą i nadzieją przeżywając sukcesy życiowe oraz w sposób twórczy pokonując trudności i kryzysy.

Oceny swojego postępowania i zmiany niewłaściwych postaw i zachowań, podejmowania trudnych i odpowiedzialnych decyzji zdecydowanie opowiadając się po stronie dobra i świadomie rezygnując z tego, co złe.

Otwartości na poznawanie historii, tradycji, kultury narodu, rozwijanie ducha patriotyzmu zachowując tradycje i obyczaje rodzinne, narodowe i religijne.

Wrażliwości na piękno natury, którą szanuje, pielęgnuje i ochrania oraz zatroskania o znajomość i rozwój kultury.

Doceniania wartości i godności życia swojego i innych, dbania o rozwój duchowy, psychiczny i fizyczny w odniesieniu do perspektywy doczesnej i nadprzyrodzonej.

Podjęcia w przyszłości właściwych ról życiowych, obowiązków związanych z nauką, pracą, życiem w rodzinie, społeczeństwie i służenia mu odpowiednio, stosując wiedzę i umiejętności w konkretnych dziedzinach i sytuacjach życia.

 

16. PRACA Z DZIECKIEM W PRZEDSZKOLU, ZGODNIE ZE WSKAZANIAMI BŁ. EDMUNDA BOJANOWSKIEGO, TO INTEGRALNE WYCHOWANIE DZIECKA W NASTĘPUJĄCYCH OBSZARACH WYCHOWAWCZO – DYDAKTYCZNYCH:

Obszar fizyczny – prawidłowy rozwój fizyczny dziecka:

Wyrabianie nawyków higienicznych i zachowań prozdrowotnych;

Stopniowe i harmonijne rozwijanie sprawności fizycznej;

Wdrażanie do przestrzegania zasad bezpieczeństwa;

Rozwijanie sprawności i umiejętności praktycznych;

Poznanie i rozwijanie zmysłów.

Obszar umysłowy – wszechstronny rozwój intelektualny dziecka:

Rozwijanie procesów poznawczych ;

Kształtowanie wyobraźni;

Ćwiczenie i rozwijanie pamięci (logika, matematyka, literatura, poezja, przyroda);

Rozwijanie mowy, twórczego myślenia i działania;

Rozwijanie talentów i zdolności.

Obszar społeczny – właściwy rozwój emocjonalny, kształtowanie postaw społecznych i patriotycznych:

Uczenie rozpoznawania, nazywania i radzenia sobie z emocjami;

Kształtowanie sfery uczuciowej;

Wdrażanie do respektowania norm społecznie akceptowanych;

Ukazywanie wartości więzi rodzinnych i koleżeńskich;

Kształtowanie postaw i zachowań sprzyjających nawiązaniu poprawnych relacji z rówieśnikami i środowiskiem;

Poznanie i kultywowanie zwyczajów i tradycji rodzinnych oraz narodowych;

Wdrażanie do szacunku wobec pracy swojej i innych.

Obszar kulturowy – kształtowanie zmysłu estetycznego:

Uwrażliwianie na piękno otaczającego świata;

Rozwijanie wrażliwości muzycznej;

Rozwijanie zainteresowań teatralnych;

Uczenie umiejętności odbioru różnych dzieł sztuki;

Wdrażanie do tworzenia własnych prac plastyczno- konstrukcyjnych z wykorzystaniem różnorodnych technik.

Obszar moralny – kształtowanie szlachetnego charakteru i prawości obyczajów:

Kształtowanie sumienia, poprzez wdrażanie do samooceny i odpowiedzialności za własne czyny;

Kształtowanie odpowiedzialnego stosunku do siebie, drugiego człowieka oraz obowiązków wynikających z nauki, pracy, życia w rodzinie i społeczeństwie;

Kształtowanie wrażliwości na potrzeby i problemy ludzi ubogich, chorych, samotnych, starszych oraz motywacji do niesienia im konkretnej pomocy.

Obszar religijny – rozwijanie i umacnianie wiary:

Wprowadzanie w świat wartości i symboli religijnych;

Poznawanie i przyswajanie norm zawartych w prawie naturalnym i prawie Bożym;

Przybliżanie prawdy o życiu człowieka jako Dziecka Bożego w wymiarze doczesnym i wiecznym;

Uczenie i wprowadzanie w praktyki religijne i uczynki miłosierne;

Wprowadzanie do właściwego przeżywania wydarzeń roku liturgicznego;

Ukazanie roli Aniołów Stróżów i przykładu świętych, jako wzoru do naśladowania.

 

17. MODEL WYCHOWAWCY

„Słowa nauki nie wystarczą: dzieci, lud, nie słowem, lecz życiem uczyć trzeba jak żyć mają” (E. Bojanowski)

Najważniejszą rolę w procesie integralnego wychowania dziecka pełni wychowawczyni – ochroniarka, która wspiera i oddziałuje przede wszystkim własnym przykładem.

Wychowawczyni – ochroniarka w naszym przedszkolu:

Jest osobą zintegrowaną zewnętrznie, wewnętrznie (zgodność myśli, słów i czynów, wewnętrzne scalenie) i obyczajowo (świadome i stanowcze czuwanie nad własną dojrzałością, stawianie wymagań sobie i wychowankom.

Pełni obowiązki wychowawczyni nie, jako wykonywanie pracy, ale w poczuciu udziału w misji służby wartościom i jest świadoma wagi dawanego przez siebie przykładu życia i pracowitości.

Jest osobą kierującą się w życiu wartościami chrześcijańskimi i jest świadoma rangi dawanego świadectwa życia.

Zachowuje tradycje i pielęgnuje wartości religijne, rodzinne i narodowe.

Ochroniarka – osoba wychowuje dziecko- osobę z miłością i odpowiedzialnością.

Okazuje szacunek dla dzieci i ich rodzin.

Potrafi przyznać się do błędów, jest człowiekiem godnym zaufania, osobą wytrwałą i konsekwentną w swoim działaniu.

Jest empatyczna rozumie potrzeby innych, wspiera rodziców w ich działaniach wychowawczych. To kreator twórczej i aktywnej postawy dziecka.

Umiejętnie dobiera metody i środki wychowania i dostosowuje je do wieku i możliwości dziecka.

Jest kompetentna i wykwalifikowana, zaangażowana w pracę z dziećmi.

Poszerza swoją wiedzę i zbiera nowe doświadczenia poprzez uczestnictwo w różnych kursach i szkoleniach i w własnej formacji duchowej.

18. ZASADY WSPÓŁPRACY Z RODZINĄ

Współpraca przedszkola z rodziną, która jest dla dziecka naturalnym środowiskiem wychowawczym, w przekazie systemu norm i wartości, integralnym rozwoju i wychowaniu dziecka oparta jest na następujących zasadach:

Zasada jasnego informowania rodziców o specyfice wychowania w ochronce, zasadach współpracy z rodziną oraz konsekwentnego ich przestrzegania dla osiągnięcia celu wychowania w ochronce.

Zasada pierwszeństwa prawa rodziców do wychowania dzieci (mowa o prawie naturalnym) z uwzględnieniem ich praw rodzicielskich, także w związku z planowaniem działań wychowawczych w ochronce.

Zasada pomocniczości polegająca na służbie rodzinie i niesieniu jej pomocy w wychowaniu dziecka.

Zasada indywidualnego podejścia do dziecka i jego rozwoju oraz rozwoju wspólnoty osób. Podkreśla się respekt wobec tajemnicy dziecka, a uwzględniając wychowanka, jako pierwszy faktor wychowania, jego wartość, jako osoby.

Zasada indywidualnego podejścia do potrzeb, możliwości i problemów rodziny.

Zasada współpracy podmiotowej - wypracowywanie wspólnego stanowiska nauczycielki i rodziców wobec dziecka i współdziałanie w procesie jego integralnego wychowania.

Zasada rzetelnego i dyskretnego informowania rodziców o postępach dziecka, jego problemach i potrzebach dostrzeganych w trakcie realizacji zadań poprzez rozmowy indywidualne, konsultacje, kąciki dla rodziców, przedstawienie rodzicom podczas rozmów wyników obserwacji i diagnozy dwa razy do roku, spotkania ze specjalistami i respektowaniu postanowień specjalistów odnośnie dziecka.

19. SPOSOBY WSPÓŁPRACY ZE ŚRODOWISKIEM LOKALNYM

Podtrzymywanie tradycji organizowania imprez o charakterze otwartym dla społeczności lokalnej.

Współpraca z poradnią psychologiczno-pedagogiczną,   władzami samorządowymi itp.

Włączanie się w organizowane przedsięwzięcia kulturalne, konkursy oraz udział w niektórych imprezach o charakterze  lokalnym i ogólnokrajowym na terenie: parafii p.w. Św. Piotra i Pawła w Tyliczu, miejscowości – Tylicz i Urzędu Miasta Krynica-Zdrój.

20. PATRONAT DNI TYGODNIA

Każdy dzień w przedszkolu ma swój charakterystyczny klimat wynikający z przypisanego mu patronatu, w którym realizowane są poszczególne zajęcia i różnorodne formy aktywności zawarte w planie dnia. Codziennie nauczyciel przypomina religijny wątek dnia, który wybrzmiewa we wspólnej modlitwie porannej i kalendarzu tygodnia.

Poniedziałek - Dzień poświęcony Opatrzności Bożej. W poniedziałki nauczyciel uwrażliwia dzieci na dostrzeganie darów Bożej Opatrzności w codziennych sytuacjach życia oraz pięknie otaczającego świata przygotowując je krótko do modlitwy i podając intencje. Kształtuje w ten sposób postawę wdzięczności wobec Pana Boga i ludzi – dobroczyńców, za których dzieci modlą się.

Wtorek - W tym dniu nauczyciel przypomina dzieciom Aniołów Stróżów, zwraca uwagę na ich rolę i zadania, jakie mają szczególnie wobec dzieci oraz potrzebę naśladowania ich w życiu każdego człowieka. Wybiera dzieci pełniące rolę Aniołów Stróżów. Mobilizuje ich do takich zachowań, które byłyby wzorem dla innych.

Środa - Dzień, w którym w szczególny sposób dzieci pamiętają w swoich modlitwach o zmarłych. Nauczyciel wspomina o tym przy modlitwie porannej przybliżając dzieciomtakże prawdę o niebie, jako miejscu wiecznego życia i szczęścia. Posługuje się przytym Biblią – Starym Testamentem wykorzystując przystępne opisy postaci i wydarzeńbiblijnych.

Czwartek - Dzień, w którym wspominamy pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu jest przeżywany bardziej podniośle, dlatego przeważają wesołe zabawy. Nauczyciel czyta dzieciom krótkie fragmenty Ewangelii opisujące to ważne wydarzenie. Wdraża dzieci do wyrażania wdzięczności i radości poprzez dzielenia się tym, co posiadają, poprzez konkretne, drobne czyny.

Piątek - Dzień pamięci o Męce Pańskiej. Dzieci mają możliwość uczyć się stosownego zachowania, powagi i motywacji do dobrych czynów, które są rezygnacją z czegoś, co je kosztuje, ale przynosi dobro innym. Nauczyciel wdraża dzieci do drobnych ofiar, wyrzeczeń, poświęceń. Uwrażliwia na ludzi chorych i ubogich. Nauczyciel w modlitwie porannej ukierunkowuje spontaniczne intencje dzieci na akty dziękczynienia za to, że Jezus oddał za nas życie, przeproszenia Go za brak miłości i zło. W ciągu dnia zwraca uwagę na to, by zabawy dzieci były bardziej ciche, przypomina dzieciom o godzinie śmierci Jezusa.

21. OBRZĘDOWOŚĆ I UROCZYSTOŚCI OCHRONKI

Bardzo ważnym środkiem wychowania w naszej ochronce jest obrzędowość oparta na tradycyjnych obrzędach narodowych, ludowych i religijnych. Bł. E. Bojanowski twierdził, że „Wychowanie jest zachowywaniem obyczajów rodzinnych – ma charakter zachowawczy tych zwyczajów, z których idą obyczaje.(...) W Ochronce ważniejsze okoliczności życia, które już i w wieku dziecięcym niemały wpływ moralny wywierać są zdolne, uwydatniać należy uroczystymi znamionami. Zwyczaje takowe silnie na wyobraźnię dziecięcą bijące, podnoszą nierównie wyżej wartość moralną tychże okoliczności życia, i zewnętrzną formą obrządkową wypowiadają jak najdostępniej ich głębsze znaczenie wewnętrzne” 1

22. OBRZĘDY OCHRONKOWE:

Uroczyste rozpoczęcie nowego roku szkolnego w ochronce połączone z Mszą Świętą

Urodziny i imieniny.

Ozdrowienie, czyli modlitwa dzieci w ochronce za chorych kolegów i koleżanki, za chorych: rodzeństwo, rodziców, dziadków.

Spotkanie ze św. Mikołajem.

Wieczerza wigilijna z Siostrami i pracownikami przedszkola, otrzymywanie prezentów na Gwiazdkę.

Dzielimy się między sobą - dzielenie się słodyczami i zabawkami przyniesionymi z domu oraz znajdującymi się w ochronce.

Uroczystość Dnia Babci i Dziadka złożenie życzeń i wręczenie upominków wykonanych przez dzieci.

Bal karnawałowy.

„Koszyczek Wielkanocny” oraz adoracja Pana Jezusa w Ciemnicy.

Uroczystość Dnia Mamy i Taty.

Świętowanie Dnia Dziecka w formie wybranej przez nauczycieli ochronki połączone z wręczeniem dzieciom drobnych upominków.

Uroczyste zakończenie roku szkolnego połączone ze Mszą świętą.

23. DOBÓR PROGRAMÓW W PRZEDSZKOLU

W Przedszkolu (Ochronce) Sióstr Służebniczek realizowany jest program pt. „Od dzieci trzeba zacząć” - Program wychowania przedszkolnegowedług koncepcji pedagogicznej bł. Edmunda Bojanowskiego” opracowany iwydany przezZgromadzenie Sióstr Służebniczek BDNP w Dębicy w 2008 r. (red. s. Maria Opiela). Realizacja programu ściśle połączona jest z działaniami opiekuńczymi, obejmuje spektrum zadań w zakresie trzech obszarów: wychowania, zdobywania wiedzy istotnej dla wychowania i kształcenia umiejętności istotnych dla wychowania.

Jako pomoc w realizacji programu nauczyciele po uzgodnieniu z rodzicami dzieci mogą korzystać z innych wybranych programów i kart pracy o ile nie są sprzeczne z charakterem i specyfiką przedszkola.

24. PROMOCJA PLACÓWKI

Prezentowanie życzliwej postawy wobec klientów przedszkola.

Dbałość o dobrą opinię placówki w środowisku lokalnym.

Popularyzowanie wychowania przedszkolnego.

Prowadzenie kroniki przedszkola, albumu ze zdjęciami wydarzeń przedszkolnych oraz strony internetowej.

Organizacja uroczystości z udziałem zaproszonych gości.

Zabieganie o notatki w prasie.

Dbałość o estetykę otoczenia wewnątrz i na zewnątrz budynku.

Upowszechnianie informacji o przedszkolu.

25. KIERUNKI DZIAŁANIA (PRIORYTETY) NA LATA 2015/2016 – 2017/2018:

W obszarze działalności wychowawczej, dydaktycznej i opiekuńczej przedszkola:

Zapoznanie rodziców i dzieci nowo zapisanych z postacią Bł. Edmunda Bojanowskiego oraz coroczne przeżywanie w listopadzie rocznicy Jego urodzin poprzez prelekcje, inscenizacje, piosenki, wystawy i ilustracje z historii jego życia i działania.

Wdrażanie elementów koncepcji integralnego wychowania wg. Założeń bł. Edmunda Bojanowskiego w zakresie wychowania religijnego, patriotycznego i przyrodniczego, emocjonalnego, fizycznego.

Wspólnie z nauczycielami opracowanie i modyfikacja w razie potrzeb Koncepcji Pracy przedszkola oraz zapoznanie z nią rodziców i środowiska lokalnego przez stosowanie różnych metod i środków.

Wychowanie do umiłowania przyrody – kształtowanie postaw proekologicznych.

Wspieranie rozwoju emocjonalnego dziecka.

Upowszechnienie czytelnictwa wśród dzieci.

Przygotowanie dzieci do posługiwanie się językiem obcym nowożytnym poprzez rozbudzanie ich świadomości językowej i wrażliwości kulturowej oraz budowanie pozytywnej motywacji do nauki języków obcych na dalszych etapach edukacyjnych, a w przypadku dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym – rozwijanie świadomości istnienia odmienności językowej i kulturowej.

Realizacja Kierunków Polityki Oświatowej Państwa w zależności od potrzeb przedszkola, środowiska lokalnego oraz możliwości dzieci i przedszkola.

Zacieśnienie współpracy między pobliskimi ochronkami i Szkołą Podstawową w Tyliczu.

Zacieśnienie między pracownikami przedszkola atmosfery otwartości i przyjaznego towarzyszenia oraz tworzenie właściwych relacji między rodzicami, nauczycielami i Siostrami mając świadomość, że właściwe dojrzałe relacje między personelem umożliwiają dzieciom zdobywanie wiedzy, umiejętności, wzorców zachowań, i dogłębnego korzystania z oferty przedszkola.

Doskonalenie procesów wspomagania i edukacji dzieci, w tym poszerzenie nowatorstwa pedagogicznego w przedszkolu a w szczególności inspirowanie dzieci do różnego rodzaju aktywności poprzez wprowadzenie metod aktywizujących.

Prowadzenie systematycznej obserwacji i diagnozy dzieci oraz ich analizowanie w celu lepszego poznania możliwości dzieci, ich potrzeb rozwojowych oraz zainteresowań.

Współtworzenie z dziećmi zasad i reguł drogą do łatwiejszego ich zapamiętywania, podporządkowania się im oraz lepszego egzekwowania przez nauczycieli.

Analizowanie skuteczności podejmowanych działań wychowawczych w celu eliminowania ewentualnych zagrożeń w czasie pobytu dzieci w przedszkolu, w czasie wycieczek i spacerów.

Doskonalenie metod i form współpracy ze środowiskiem lokalnym i wykorzystanie zasobów środowiska dla celów wychowawczych przedszkola (nawiązanie współpracy z Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną, z Teatrem Objazdowym, organizowanie spotkań ze specjalistami, współpraca z Parafią św. Piotra i Pawła w Tyliczu, współpraca ze Szkołą Podstawową w Tyliczu, Biblioteką Publiczną, Świetlicą Środowiskową, Gospodarstwami Agroturystycznymi.

Udział w akcji zbierania plastikowych zakrętek na pokrycie kosztów rehabilitacji dla Olinki.

Pozyskiwanie rodziców na partnerów przedszkola poprzez:

założenie wspólnoty Rodzina Edmundowa.

kontynuowanie formacji religijnej rodziców w formie comiesięcznych skupień.

W zakresie bazy przedszkolnej priorytetem jest:

sukcesywne malowanie pomieszczeń całego przedszkola w razie potrzeb;

troska o estetykę i sukcesywne doposażenie placu zabaw;

ogrodzenie terenu przedszkola;

w miarę możliwości poszerzenie godzin pracy przedszkola wedle oczekiwań i potrzeb rodziców.

26. ZAKOŃCZENIE

Opracowana Koncepcja pracy obowiązuje każdego nauczyciela.

Jest dokumentem otwartym, podlega modyfikacji a wszelkie nanoszone poprawki i korekcje zastaną zapisane w formie aneksu. W sytuacji dużej ilości zmian drukuje się tekst jednolity Koncepcji.

Nauczyciele i dyrektor odpowiedzialni są za zapoznanie z tym dokumentem rodziców.

Wchodzi w życie z dniem uchwalenia.

Nauczyciele potwierdzają własnoręcznym podpisem dokument potwierdzający zapoznanie z koncepcją. Potwierdzenie to stanowi załącznik do tej Koncepcji.

„Co do prowadzenia dzieci, zachowywać najdrobniejsze szczegóły, które są przepisane, bo nie uwierzycie, jak wielkiej w tym jest wagi każda, choćby rzecz najdrobniejsza”(bł. Edmund Bojanowski) 2

1Notatki, B-h-3, k.2,3

 

2Reguła Zgromadzenia Służebniczek Boga-Rodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej, Poznań 1867

---